ประเภทของเรือนไทย

บริการ รับเขียนแบบบ้านและอาคารทุกประเภท สนใจติดต่อ0959518346
เข้าชมแบบแปลนบ้านและอาคารต่างๆในเว็บไซต์  คลิกที่นี่ http://planbaanthaidd.blogspot.com/
Tags แบบบ้าน แบบทาวน์เฮ้าส์ แบบอาคารพาณิชย์ แบบอพาร์ทเม้นท์ แบบโรงงาน แบบตึกแถว
แบบอาคารพาณิชย์ 3 ชั้น,แบบบ้านชั้นเดียว,แบบบ้าน2ชั้น,แบบบ้านไทย,แบบอพาร์ทเม้นท์,
แบบทาวน์เฮ้าส์2ชั้น,แบบโรงงาน,แบบทาวน์โฮม,แบบโฮม,แบบบ้านแฝด,โฮมออฟฟิศ,แบบโกดัง

เป็นที่ทราบกันดีว่า ครอบครัวไทยมีลักษณะเป็นครอบครัวใหญ่ คือ นอกจาก

พ่อแม่ลูกแล้ว ยังพรั่งพร้อมไปด้วยวงศาคณาญาติหลายชั้นด้วยกัน แม้เมื่อลูกๆ

แต่งงานออกเรือนแล้วก็ยังคง พักอาศัยอยู่กับพ่อแม่และยังรวมเอาญาติพี่น้อง

ฝ่ายเขยหรือสะใภ้เข้ามาอยู่ด้วย หรือแม้จะแยก ครอบครัวไปแล้ว พ่อแม่ก็ยัง

คงติดตามดูแลเอาใจใส่อยู่เสม
ด้วยเหตุดังกล่าว ความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกในครอบครัวไทย จึงแน่นแฟ้น

และเคารพเชื่อฟังกันตามลำดับอาวุโส และก่อให้เกิดบ้านหรือเรือนไทยใน

ลักษณะต่างๆ ดังนี้คือ
1. เรือนครอบครัวเดี่ยว
เรือนประเภทนี้เป็นเรือนสำหรับพ่อ แม่ และลูกที่ยังไม่แต่งงาน โดยทั่วไปมัก

ประกอบไปด้วยเรือนนอน 1 หลัง เรือนครัว 1 หลัง ระเบียงและชานร่วม

สำหรับเรือนนอนนั้นมีห้องนอน 1 ห้อง โถง 1 ห้อง ซึ่งมีขนาดความกว้าง

ประมาณ 6-9 ศอก และความยาวประมาณ 15-18 ศอก ความยาวของเรือน

นอนนี้แบ่งออกเป็น 3 ช่วงเสา โดย 1 ช่วงเสาเป็นห้องโถง ซึ่งเป็นพื้นที่

สำหรับพิธีเลี้ยงพระและตั้งแท่นบูชา ส่วนอีก 2 ช่วงเสาเป็นห้องนอน บริเวณ

หน้าห้องนอนมีระเบียงยาวตลอดเป็นตัวเชื่อมระหว่างห้องนอนกับชาน และ

พื้นที่พักผ่อนที่มีกันสาดคลุม ส่วนเรือนครัวมี 2 ช่วงเสา โดยช่วงเสาแรก

สำหรับทำครัว และช่วงเสาที่สองเป็นที่รับประทานอาหาร เรือนครัวนี้จะ

เชื่อมต่อกับเรือนนอนด้วยชาน
สำหรับพื้นที่ชานนั้น นอกจากทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อมระหว่างเรือนนอนกับ

เรือนครัวแล้ว ยังเป็นพื้นที่สำหรับพักผ่อนภายนอกอาคารอีกด้วย ส่วนชาน

ซึ่งอยู่หลังครัวเป็นพื้นที่สำหรับอาบน้ำและทำประโยชน์อย่างอื่นๆ เช่น ล้าง

จาน ซักผ้า ฯลฯ
2. เรือนหมู่สำหรับครอบครัวขยาย
เมื่อครอบครัวเดี่ยวเจริญขึ้น ลูกแต่งงานไปกลายเป็นครอบครัวขยาย กล่าวคือ

เมื่อลูกชายแต่งงานแล้วส่วนใหญ่มักไปอยู่บ้านฝ่ายหญิง ส่วนลูกผู้หญิงแต่ง

งานแล้วก็มักให้ฝ่ายชายมาอยู่บ้านตนเอง เรือนหลังเดิมซึ่งมีห้องนอนเพียง

ห้องเดียวจึงไม่เพียงพอจำเป้นต้องก่อสร้างเพิ่มขึ้นอีก
อย่างไรก็ตาม การต่อเรือนหลังเก่าไปตามยาวมีความยุ่งยากมาก เพราะต้อง

รื้อปีกนก กันสาด เปลี่ยนฝาเรือนใหม่ และยังยากลำบากในการต่อไม้ รวม

ทั้งทำให้เกิดความรู้สึกไม่เป็นอิสระ เพราะเมื่อแต่งงานแล้วก็อยากจะแยก

เรือนนอนต่างหากอีกหลังหนึ่ง เพื่อความเป็นส่วนตัว
ดังนั้น ในการขยายเรือนนอนของลูกจึงมักอยู่ตรงข้ามกับเรือนพ่อแม่ โดยหัน

หน้าจั่วไปในทิศทางเดียวกัน ด้านหลังเป็นครัวซึ่งเป็นเรือนขวาง ตรงข้ามกับ

เรือนครัวจะสร้างขึ้นอีกหลังหนึ่ง ก็ได้ โดยเป็นเรือนขวางกับเรือนนอน มัก

ทำฝา 3 ด้าน ด้านที่ติดกับชานเปิดโล่งไว้ใช้เป็นหอนั่งสำหรับพักผ่อน รับแขก

นอน นั่งเล่น เลี้ยงพระ ส่วนห้องโถงหลังเดิมอาจกั้นฝาขยายห้องนอนเป็น 3

ช่วงเสา หรือเก็บห้องโถงเดิมไว้เป็นห้องพระตั้งโต๊ะหมู่บูชา ดังนั้น หากต้อง

การขยายเรือนนอนเพิ่มขึ้นก็สามารถทำได้ใน 3 ลักษณะด้วยกันคือ
1 ปลูกเรียงตามยาวต่อจากเรือนนอนพ่อแม่ หรือเรือนนอนที่อยู่ตรงข้ามกับ

เรือนนอน พ่อแม่
2. จัดวางตัวเรือนเป็นกลุ่ม โดยมีชานเชื่อมตรงกลาง และชานเชื่อมนี้จะเปิด

โล่งไม่มีหลังคาคลุ
3. ปลูกเรือนขึ้นใหม่เป็นหลังๆ อยู่ในบริเวณนั้น โดยไม่มีชานเชื่อมระหว่าง

เรือนแต่ละหลัง
3. เรือนคหบดี
เรือนคหบดีเป็นเรือนของผู้มีอันจะกิน ตั้งใจสร้างขึ้นให้มีขนาดใหญ่โตหรูหรา

แล้วแต่ว่าจะมีลูกหลานบริวารมากน้อยเพียงใด โดยมีการวางแผนผังไว้ก่อน

เรือนหมู่นี้มักประกอบไปด้วยเรือนต่างๆ ดังนี้
1. เรือนนอน ซึ่งเป็นเรือนประธานมักมีขนาดช่วงขื่อกว้างมากประมาณ 8-9

ศอก มักมี 3 ช่วงเสา
2. เรือนลูก มักมีขนาดย่อมลงมาจากเรือนนอน และมักจะปลูกด้านตรงข้ามกับ

เรือนนอนของพ่อแม่ เรียกชื่อว่า “เรือนรี” หันหน้าจั่วไปในทิศทางเดียวกัน
3. เรือนขวาง ใช้เป็นหอนั่งหรือหอกลาง มีฝา 3 ด้าน ด้านที่ติดกับชานเปิด

โล่งสำหรับเป็นที่พักผ่อนและรับแขก รับประทานอาหารเลี้ยงพระ และใช้จัด

งานประเพณีต่างๆ เช่น โกนจุก ทำขวัญ แต่งงาน เป็นต้น หอกลางนี้อาจจะอยู่

ตรงกลางชานหรือไม่อยู่ตรงกลางชานก็ได้ ถ้าเป็นกุฎิพระเราเรียกว่า “หอฉัน”

หรือ “หอสวดมนต์” ลักษณะเป็นเรือนโปร่งมี 3 ช่วงเสา และปลูกขวางเรือน

นอน อย่างไรก็ตาม การวางหอกลางไว้กลางชานนั้นต้องพิจารณาที่ว่างโดย

รอบให้เหลือมากเพียงพอและต้องมีความสัมพันธ์กับขนาดพื้นที่ของ

หอกลางด้วย
4. เรือนครัว อยู่ทางด้านหลัง มีลักษณะขวางกับเรือนนอน ครัวของเรือน

คหบดีนี้มักมีขนาดใหญ่ ฝาเรือนเป็นฝาขัดแตะ หน้าบันมีช่องเปิดสำหรับ

ระบายควันไฟ
5. หอนก พวกคหบดีผู้มีอันจะกินมักมีงานอดิเรกคือ การเลี้ยงนก เลี้ยงปลากัด

เลี้ยงบอนไว้เป็นสิ่งเพลิดเพลินใจ สำหรับการเลี้ยงนกมักนิยมเลี้ยงนกเขา

ชนิดต่างๆ ดังนั้น ด้านข้างของหอขวางที่มีพื้นที่เหลือจึงมักจะปลูกเรือนขนาด

2 ช่วงเสาไว้เป็นที่แขวนกรงนก จึงมักเรียกเรือนนี้ว่า “หอนก”
นอกจากนี้ เรือนคหบดีบางหลังมักนิยมนำเอาธรรมชาติเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง

กับอาคารโดยการปลูกต้นไม้ใหญ่ไว้กลางชาน เช่น จำปี จำปา มะม่วง ขนุน

เป็นต้น ด้านข้างด้านหนึ่งด้านใดจะปลูกต้นไม้เลื้อยชนิดมีดอกหอม เช่น

กระดังงาจีน มะลิวัลย์ ฯลฯ และแบ่งส่วนพื้นที่จัดไม้ในร่มไว้ประกอบ
4. กุฏิ
กุฏิ หมายถึง ที่อยู่เฉพาะรูป กุฏิเป็นที่อยู่ของพระภิกษุสงฆ์ โดยมีจุดมุ่งหมาย

ให้อยู่ได้เพียงองค์เดียว ห้ามมิให้สะสมสิ่งของและเครื่องใช้เกินความจำเป็น

ต่อการดำรงชีวิต หรือแม้แต่อาหารก็ไม่สามารถเก็บไว้ในกุฏิ โดยจะต้องมีที่

เก็บแยกออกไปต่างหากเรียกว่า “กัปปิยกุฏิ” (โรงเก็บอาหารอันสมควรอยู่

นอกห้องพัก)
ขนาดของกุฏิตามพระวินัยได้กำหนดไว้ในสังฆาทิเสส 13 ข้อ 6 กล่าวคือ
“ภิกษุสร้างกุฎิที่ต้องก่อและโบกด้วยปูนหรือดิน ซึ่งไม่มีใครเป็นเจ้าของ

จำเพาะเป็นที่อยู่ของตนต้องทำให้ได้ประมาณโดยยาวเพียง 12 คืบ พระสุคต

โดยกว้างเพียง 7 คืบ วัดในร่วมใน (ยาวประมาณ 4.017 เมตร กว้างประมาณ

2.343 เมตร) และต้องให้สงฆ์แสดงให้ก่อน ถ้าไม่ให้สงฆ์แสดงที่ให้ก็ดี ทำให้

เกินประมาณก็ดี ต้องสัมฆาทิเสส”
สำหรับกุฏิที่ยังคงเหลือให้ทำการสำรวจหาข้อมูลได้นั้น สามารถแบ่งออกได้

เป็น 2 ลักษณะด้วยกันคือ
4.1) กฎิของวัดที่อยู่ใกล้เคียงกับชุมชนหรืออยู่ในเมือง กุฎิประเภทนี้มักมีการ

วางผังและ รูปร่างคล้ายเรือนไทยแบบเรือนหมู่ หมู่ละประมาณ 6 หลัง โดย

หลังหนึ่งมีห้องนอน 3-6 ห้อง กุฏิแต่ละหลังจะถูกจัดวางรวมกันเป็นหมู่หรือ

เป็นแถว และเชื่อมต่อกันด้วยชาน
บริเวณตรงกลางของหมู่กุฏิมักเป็นที่ตั้งขอหอฉันหรือหอสวดมนต์แต่หอฉัน

ของบางวัดอาจตั้งอยู่บริเวณริมหนึ่งริมใดของหมู่เรือนก็ได้ โดยบริเวณตรง

กลางจะเป็นชานเปิดโล่งโดยตลอด และนิยมปลูกต้นไม้ใหญ่บริเวณกลางชาน
พรรณไม้ที่นิยมปลูก ได้แก่ มะม่วง ชมพู่ จำปี จำปา ขนุน จัน ฯลฯ ลักษณะ

ของกุฏิ ดังกล่าวเป็นหมู่กุฏิที่รวมกันเป็น “หนึ่งคณะ” ซึ่งวัดหนึ่งๆ อาจมี

หลายคณะก็ได้ โดยทั้งหมดตั้งอยู่ในเขตบริเวณที่เรียกว่า “สังฆาวาส”
สำหรับกุฏิที่อยู่ในเมืองมักมีลักษณะรูปร่าง ผัง พื้นและโครงสร้างเหมือนกับ

เรือนไทยเดิมมาก โดยเฉพาะเรือน 3 ห้อง มักได้มาจากเจ้าของเรือนไทยเดิม

รื้อเรือนของตนเองถวายวัด หรือ รื้อเรือนของพ่อแม่ที่เสียชีวิตไปแล้ว เอามา

ถวายวัดเพื่อเป็นการอุทิศส่วนกุศลให้
ส่วนกุฏิชนิด 4 ห้อง 5 ห้อง และ 6 ห้องนั้นเป็นเรือนที่สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่อยู่

อาศัยของสงฆ์โดยตรง มิใช่เรือนพักอาศัยที่รื้อมาถวายวัด
กุฏิเหล่านี้ยังคงเหลือให้เห็นอยู่บ้าง เช่น กุฏิ 4 ห้องที่วัดใหม่ บางกระสอบ จ.

สมุทรปราการ สำหรับกุฏิ 5 ห้อง และกุฏิ 6 ห้อง ยังมีปรากฎอยู่ที่วัดชนะ

สงคราม กรุงเทพฯ วัดราชสิทธาราม และวัดหงส์รัตนาราม ธนบุรี

กุฏิอีกลักษณะหนึ่งซึ่งนิยมสร้างในต่างจังหวัด ได้แก่ กุฎิที่มีลักษณะหลังคา

แฝดเหมือนกับเรือน 2 หลังติดกัน หลังหนึ่งมีฝากั้นเป็นห้อง ส่วนอีกหลัง

หนึ่งปล่อยเป็นเรือนโถงไม่มีฝา ด้านหน้าติดกับชานร่วม เรือนหลังในมีที่กั้น

ห้องมิดชิดเป็นที่หลับนอนของพระสงฆ์โดยเฉพาะ ส่วนเรือน หลังนอกเป็น

ที่นั่งพักผ่อนและรับแขกทั้งอุบาสกและอุบาสิกา

การจัดผังของคณะนั้นจัดเรียงกันไปตามยาว 2 แถว หอฉันอยู่ตรงกลาง ล้อม

รั้วชาน มีประตูหัวท้าย ตัวอย่างเช่น กุฏิวัดพระรูปและกุฏิวัดปู่บัว จ.

สุพรรณบุรี กุฏิเจ้าอาวาสวัดบุพผาราม จ.ตราด เป็นต้น

4.2) กุฏิวัดที่อยู่ในป่า โดยทั่วไปวัดลักษณะนี้มักมีบริเวณกว้างขวางและมี

พรรณไม้สูงต่างๆ ขึ้นอยู่อย่างหนาแน่น เช่น ต้นยาง วัดในป่านี้จะยึดปฏิบัติ

วิปัสสนากรรมฐานเป็นหลัก ลักษณะกุฏิของวัดป่านี้มักเป็นหลังเดียวโดดๆ มี

ความกว้างประมาณ 2 เมตร และยาวประมาณ 2.50 เมตร ส่วนระยะห่างของ

กุฏิประมาณ 3-5 เมตร เรียงยาวอย่างเป็นระเบียบแสดงลักษณะของความ

สันโดษอย่างชัดเจนและเนื่องด้วยวัดมีบริเวณกว้างขวาง อาคารที่ใช้ประกอบ

กิจทางศาสนาและอาคาร ชนิดอื่นมักตั้งอยู่ห่างจากกุฏิออกไป
5. เรือนร้านค้าริมน้ำ
เรือนร้านค้าริมน้ำเป็นเรือนที่สร้างขึ้นเพื่อกิจกรรมค้าขาย รวมทั้งกินอยู่หลับ

นอน ดังนั้น ประโยชน์ใช้สอยของเรือนร้านค้าริมน้ำจึงแตกต่างจากเรือนไทย

พักอาศัยทั่วไป กล่าวคือ
เรือนร้านค้าริมน้ำจะแบ่งเป็น 2 ส่วนด้วยกันคือ ส่วนหน้าเปิดเป็นร้านค้ามี

พื้นที่สำหรับ การค้าขายและวางสินค้า พื้นที่ส่วนหลังเป็นที่อยู่อาศัยซึ่ง

ประกอบด้วยห้องโถง ห้องนอน เรือนครัว และที่รับประทานอาหาร ส่วนการ

อาบน้ำจะใช้คลองหรือแม่น้ำในบริเวณใกล้เคียง
พื้นที่บริเวณด้านหน้าเรือนซึ่งติดต่อกับส่วนค้าขาย มีสะพานทางเดินทำด้วย

ไม้กว่างประมาณ 1 เมตร ยาวตลอดเชื่อมติดต่อถึงกันทุกหลังคาเรือน ถัดจาก

สะพาพออกไปจจะมีท่าน้ำเพื่อเป็นท่าเทียบเรือสำหรับการขนถ่ายสินค้าขึ้น

ลงได้สะดวก
ท่าน้ำดังกล่าวมีอยู่ด้วยกันหลายลักษณะ ได้แก
1. ท่าน้ำมีระดับเท่ากับทางเดิน และมีบันไดลงไปเพื่อรับส่งสินค้า
2. ท่าน้ำลดระดับ 1 2 โดยมีบันไดเชื่อมจากท่า 1 ลงสู่ท่า 2 ไม้และบางแห่งยัง

มีท่าน้ำเสมอหรือต่ำกว่าระดับน้ำประมาณ 10-15 เซนติเมตร เป็นไม้กระดาน

กว้างประมาณ 20-40 เซนติเมตร ยาวโดยตลอด
บริเวณด้านข้างของเรือนร้านค้าริมน้ำจะเหมือนเรือนไทยพักอาศัยทั่วไป ยก

เว้นแต่ตอนหน้าทำเป็นฝาหน้าถังหรือฝาบานกระทุ้ง ตามแต่ความต้องการ

ของเจ้าของเรือน หากเป็นฝาบานกระทุ้งก็มักทำด้วยวัสดุที่มีน้ำหนักเบา เช่น

ฝาจาก ฝาขัดแตะ ทั้งนี้เพื่อความสะดวกในการยกเพื่อเอาไม้ค้ำ แต่ปัจจุบันนี้

ได้เปลี่ยนเป็นฝาหน้าถังไม้ และฝาบานกระทุ้งทำด้วยสังกะสี
เรือนร้านค้าริมน้ำมักสร้างติดต่อกันเป็นแถว และมีช่องเว้นระยะห่างพอ

สมควรคือ ประมาณ 1 ช่วงเรือน เพื่อเจ้าของเรือนจะได้นำเรือขนาดเล็กของ

ตนเข้าเก็บ โดยรอดใต้สะพานทางเดินเข้ามา การค้าขายก็มักทำกันเฉพาะช่วง

เช้าถึงเที่ยง สินค้าที่นำมาขาย ได้แก่ ผลไม้ ข้าว ผัก เนื้อสัตว์ เสื้อผ้า ฯลฯ
ความเป็นอยู่ของชาวบ้านเรือนร้านค้าริมน้ำมีความแตกต่างกับเรือนพักอาศัย

มาก เพราะมีการติดต่อทางสังคมกว้างขวาง พื้นที่ส่วนใหญ่ของเรือนเป็นที่

ค้าขายและวางสินค้าง เพราะมีสินค้ากักตุนไว้มาก เมื่อพื้นที่ค้าขายเต็มก็

ต้องนำเอาสินค้านั้นมาเก็บไว้ในส่วนพักอาศัย ยกเว้นชานซึ่งเป็นสิ่งจำเป็น

ของเรือนไทยกลับไม่มีในเรือนร้านค้าริมน้ำ

เรือนแพ คือ เรือนร้านค้าที่ลอยน้ำเคลื่อนที่ไปมาได้ รวมทั้งเป็นที่อยู่อาศัย

หลับนอน เรือนแพมีลักษณะเหมือนเรือนไทยแฝด เรือนหลังในเป็นที่พัก

ผ่อนหลับนอน ส่วนเรือนหลังนอกเป็น ร้านค้า มีฝาถังปิดเปิดด้านหน้าเป็น

ระเบียงติดกับน้ำ
สำหรับเรือนบางหลังมีระเบียงโดยรอบ ช่วงยาวของเรือนมี 3 ห้อง ด้านหลัง

เป็นครัวและเป็นที่รับประทานอาหาร หลังคาครัวมีขนาดเล็กกว่าหลังคาเรือน

ใหญ่ ส่วนด้านล่างเป็นแพรองรับตัวเรือน ซึ่งมีอยู่ด้วยกัน 2 ลักษณะคือ เป็น

ไม้ไผ่ผูกรวมกันเป็นแพเรียกว่า “แพลูกบวบ” และเป็นไม้จริงต่อเป็นแพสี่

เหลี่ยมยาวเรียกว่า “โป๊ะ” มีโครงกระดูกภายใน ลักษณะคล้ายเรืออุดยาด้วยชัน

ติดต่อกัน 3-4 โป๊ะ ต่อ 1 หลัง
โครงสร้างของเรือนแพเหมือนกับเรือนไทย แต่การยึดของตัวไม้ ต้องไม่ตรึง

แน่น ปล่อยให้ทุกจุดขยับเขยื้อนได้เล็กน้อย ส่วนฝาหน้าถังของเรือนมีอยู่ด้วย

กันหลายแบบ แต่เดิมมักนิยมทำเป็นฝากระแชงอ่อน หรือฝาขัดแตะ มีน้ำหนัก

เบาและสามารถเปิดเป็นบานกระทุ้งได้ ต่อมาได้มีการเปลี่ยนเป็นฝาถังบาน

เลื่อย ซึ่งสามารถถอดออกเป็นแผ่นๆ นำไปเก็บที่อื่นได้
เรือนร้านค้าริมทางเป็นเรือนที่สร้างขึ้นเพื่อประโยชน์ทั้งทางด้านการค้าและ

พักอาศัย ตัวเรือนมีลักษณะเดียวกับเรือนร้านค้าริมน้ำ การขนส่งสินค้าใช้

เกวียนเป็นพาหนะ ในปัจจุบัน หาเรือนร้านค้าริมทางดูได้ยาก เพราะส่วนใหญ่

ได้ถูกรื้อเปลี่ยนแปลงไปเกือบหมดแล้ว
อย่างไรก็ตาม เรือนร้านค้าริมทางแบ่งออกเป็น 4 ลักษณะคือ
1. เรือนหลังคาเดียว มีระเบียงเกือบเท่าเรือนนอน ลดระดับพื้นระเบียงกับพื้น

เรือนนอนมาก ระดับพื้นระเบียงสูงจากพื้นดินไม่เกิน 2 ศอก เพื่อใช้ที่ว่าง

ของพื้นที่ระเบียงเป็นที่วางสินค้า ส่วนที่ปิด-เปิดของฝาระเบียงด้านหน้าทำ

เป็นฝาเฟี้ยม ฝาถัง (ฝาขัดแตะเป็นผืนใหญ่ๆ ใช้ไม้กระทุ้งเวลาต้องการเปิด)

พื้นบนเป็นส่วนของเรือนนอน และต่อเรือนครัวอีกหลังหนึ่งออกไปทางด้าน

หลังคาหรือด้านข้าง ส่วนพื้นที่ใต้ถุนเรือนนอนจะใช้เป็นที่สำหรับเก็บเกวียน
2. ในกรณีครอบครัวใหญ่ ด้านหลังจะสร้างเป็น 2 หลังแฝด ใช้เป็นเรือนนอน

ส่วนด้านหน้ายังคงเหมือนกับลักษณะที่ 1
3. เหมือนลักษณะที่ 2 แต่ระเบียงที่ใช้วางสินค้าหันมาอยู่ด้านฝาหุ้มกลอง (ฝา

ด้านสกัดของเรือนฝากระดาน)
4. แยกเรือนร้านค้าออกห่างจากเรือนนอน ไม่มีฝากั้น คล้ายศาลาโถง เมื่อ

เวลาจะขายก็ขนสินค้าออกมาวาง เมื่อเลิกขายก็เก็บเข้าที่อย่างเดิม
นอกจากนี้เรือนไทยยังสามารถแบ่งประเภทออกตามลักษณะภูมิภาคต่างๆ อัน

ได้แก่ เรือนไทยภาคกลาง เรือนไทยภาคเหนือ เรือนไทยภาคอีสาน และเรือน

ไทยภาคใต้ ท่านสามารถอ่านได้ในหัวข้อ เรือนไทยสี่ภาค
ข้อมูลนำมาจาก

http://www.bansongthai.com

อ้างอิง http://www.thaicontractors.com